Krasnoludy

I co się tak patrzysz synku, jak szpak w gnat? Krasnoluda, żeś nie widział psia twoja mać? Że co?! Że krasnoludy to tylko w Mahakamie żyją?! Coś ty, synku z wozu spadł, czy z bydłem na łby pozamieniał? Toż nie od dziś wiadomo, że my krasnoludy, to naród w świecie bywały, skory do podróży i bezinteresownej pomocy innym. I co rżysz, koniem nie jesteś!

No, może trochem przesadził z tą pomocą. Niemniej jednak, jak świat długi i szeroki, tak spotkasz na szlaku krasnoluda. I nie dziwota to, bo jesteśmy silni, krzepcy a i od innych ras wytrzymalsi. A że złota nie dla wszystkich wystarcza, przeto trzeba udać się na jego zarobek. Dokąd? Hej, a gdzie oczy poniosą! Do ludzkich miast choćby, gdzie kupcy trwonią majątek i policzyć tego nie umieją. Do kopalń, gdzie jeden krasnolud wart jest całej brygady robotników. Albo właśnie na szlak karawan pilnować. Nie masz bowiem zacieklejszego wojownika nad krasnoluda! Niech sobie elfy mają te swoje łuki, niech sobie ludzie mają tych swoich rycerzy, ale każdy wie, że jak przyjdzie co do czego to krasnoludy górą.

O że niby chcesz się spróbować? A nie za młody jesteś? No dobra to stawaj. O tak, hmm, dobrze. Ładne cięcie, ale widzisz moje ładniejsze. No leć teraz do medyka, może jeszcze da się przyszyć.